Wednesday, December 28, 2011

இலவச இணைப்பு


‘கடக்காரன் உங்கள நல்லா ஏமாத்திட்டான்பா’

“என்னடா சொல்ற”

‘பின்ன என்னப்பா. இந்த புத்தகத்தோட ஃப்ளாப்பி ஃப்ரீனு சொன்னான்னு நீங்களும் எனக்காக வாங்கி வந்துட்டீங்க... ஃப்ளாப்பி கறுப்பா சதுரமாத்தான் இருக்கும்... இது என்னமோ வட்டமா கலர் கலரா மின்னுது... இது வெறும் பிளாஸ்டிக்ப்பா’ என்று சொல்லி அதை அலட்சியமாக டைனிங் டேபிளின் மேல் வீசி விட்டு, கல்லூரிக்குக் கிளம்பினேன்.

வருடம் 1994.

அரையடி சதுரத்திற்கு 1.2 MB கொள்ளளவுடன் இருந்த ஃப்ளாப்பி டிஸ்க்குகளே பிரதானமாக புழக்கத்தில் இருந்தன. ஒன்றின் விலை 40 ரூபாய். கல்லூரி எங்கள் வகுப்பில் ஆளுக்கு ஒரு ஃப்ளாப்பியை வாங்கிக் கொடுத்திருந்தது. அதை லேப் பீரோவிலேயே பாதுகாக்கவும் செய்தது! லேபினுள் நுழையும் போது, பெயர்களின் அகர வரிசைப்படி லைனில் நிற்போம். இரண்டு பூட்டுக்கள் கொண்ட பீரோவிலிருந்து, எங்கள் ரோல் நம்பர் எழுதப்பட்ட ஃப்ளாப்பியை எடுத்துத் தருவார்கள். கம்ப்யூட்டரில் ப்ரோக்ராம்கள் எழுதிவிட்டு அதை ஃப்ளாப்பியில் சேமித்தபின் கண்ணில் ஒற்றிக் கொண்டு அங்கேயே ஒப்படைத்துவிட்டு வருவோம்.

இரண்டு ஆண்டுகளாக Basic, FORTRAN, COBOL, Pascal ஆகிய கம்ப்யூட்டர் மொழிகளில் மாய்ந்து மாய்ந்து ப்ரோக்ராம் எழுதியும் பாதி ஃப்ளாப்பிதான் நிரம்பியிருந்தது.

ஃப்ளாப்பி டெக்னாலஜியில் பெரும் முன்னேற்றம் ஏற்பட்டு 1.44 MB-களுடன் கையடக்கமாக ஃப்ளாப்பிகள் வெளிவரத் தொடங்க, அதில் ஒன்றையாவது வாங்கி, C மொழியில் ப்ரோக்ராம் எழுதி நிரப்பி விட வேண்டும் என்பதே, என் அப்போதைய வாழ்நாள் லட்சியம்.

நிலைமை இப்படி இருக்க, தந்தையார் ஏதோ ஒரு பிளாஸ்டிக்கை ஃப்ளாப்பி என்று வாங்கி வந்து விட்டாரே என்று வருத்தப்பட்டேன்.

வகுப்பில் நுழைந்தால், நண்பன் சீனுவாசனைச் சுற்றி அனைவரும் ஏதோ வைரப் புதையலைக் கண்டவர் போல வாய் பிளந்து நிற்க, அவன் கையில் தந்தை வாங்கிய PC-Quest மாத இதழ் + அந்த பிளாஸ்டிக்.

“டேய் ரகு, விஷயம் தெரியுமா... இதோட பேர் காம்பாக்ட் டிஸ்க்காம். இதோட கப்பாஸிடி.... கப்பாஸிடி... அவனுக்கு மூச்சு வாங்கியது... அறுநூத்து ஐம்பது MB-யாம்டா...”

‘என்னாது... அறுநூத்து ஐம்பதா’... ஒரு நொடி கண்ணிருட்டி மயக்கம் வந்து தெளிந்தது.

“PC-Quest-இன் 25 ஆவது இஷ்யுவை கொண்டாட இத ஃப்ரீயா குடுத்திருக்காங்கடா...”

மேற்கொண்டு அவன் சொன்னது எதுவும் காதில் ஏறவே இல்லை. எங்கள் கல்லூரியின் லேப்பில் இருக்கும் கம்ப்யூட்டர்களின் ஹார்ட்-டிஸ்கின் அதிகபட்ச கொள்ளளவே 16 MB-தான். பாதி கம்ப்யூட்டர்களுக்கு ஹார்ட்-டிஸ்கே கிடையாது. அவைகளில் இரண்டு ஃப்ளாப்பி டிரைவ்கள் இருக்கும். Command.com என்ற பைலைக் கொண்ட ஒரு ஃப்ளாப்பியை முதல் டிரைவில் நுழைத்து பூட் செய்து கொள்ள வேண்டும். இரண்டாம் டிரைவில் நுழைக்கப்படும் ஃப்ளாப்பிதான் அந்தக் கம்ப்யூட்டரின் ஹார்ட்-டிஸ்க். லேப்பில் இருக்கும் அனைத்து கம்ப்யூட்டர் ஹார்ட்-டிஸ்குகளின் கொள்ளளவைக் கூட்டினாலும் 100 MB தேறாது. இதனால் அறுநூத்து ஐம்பதைக் கேட்ட காதில் இடி இறங்க, இயல்பு நிலைக்கு மீள முடியாமல் இயந்திர கதியில் நடந்து என் சீட்டில் அமர்ந்தேன்.

ஆங்கில ப்ரொஃபஸர் நுழைய வகுப்பு துவங்கியது. ஷேக்ஸ்பியரின் ஜூலியஸ் ஸீசர் நாடக பாடத்தை நடத்தத் தொடங்கினார். மனம் அதில் லயிக்காமல் தருமி போல் புலம்பத் தொடங்கியது. “ஒரு MB-யா ரெண்டு MB-யா... அறுநூத்து ஐம்பது MB ஆச்சே.... அறுநூத்து ஐம்பது MB ஆச்சே....”

ப்ரொஃபஸர், சீசரைப் போல பாடி-லாங்வேஜூடன் எதையோ சொல்ல, அவர் ஜோக் அடித்துவிட்டதாக நினைத்து, ஹஹ்ஹஹ்ஹா என்று வாய்விட்டு சிரித்தேன்.

அந்தோ பரிதாபம். அறுபது பேர் இருந்த வகுப்பில் நான் மட்டுமே சிரித்திருக்கிறேன். இதனால் அடுத்த நொடியே ஒட்டு மொத்த வகுப்பும் சிரித்து அதிர்ந்து அடங்கியது.

“என்னாச்சு”

‘ஒண்ணுமில்ல சார். கொஞ்சம் உணர்ச்சிவசப் பட்டுட்டேன்”

அவர் பாடத்தைத் தொடர, மனம் மீண்டும் அரற்றியது.

“ஐயோ, அந்த டிஸ்கை விசிறிய வேகத்தில், அது டேபிளிலிருந்து கீழே விழுந்திருந்தால், துப்புரவு செய்பவர் தூக்கி போட்டிருப்பார்களே!”

அதற்கு மேல் நிலை கொள்ள முடியாமல், அடுத்த வகுப்புகளை கட் அடித்துவிட்டு சைக்கிளில் வீட்டிற்குப் பறந்தேன். என் வேகத்தில் வழியில் இருக்கும் மயான பூமிக்கடியில் இருப்பவர்களின் நீடு துயில் கூட சற்றுக் கலைந்திருக்கும்.

‘டைனிங் டேபிளில் டிஸ்கைக் காணோம்’

தரையில் லேசாக பினாயில் நெடி அடிக்க... போச்சு... போச்சு, வீட்டை பெருக்கி துடைத்தாகிவிட்டது. டிஸ்க்கை தூக்கி போட்டிருப்பார்கள். ஒரு நப்பாசையுடன் ஹாலின் இண்டு இடுக்கிலெல்லாம் தேடினேன். ம்ஹூம் கிடைக்கவில்லை. ஒரு மணி நேரம் துக்கம் தாங்கவில்லை. சரி, கல்லூரிக்குக் கிளம்ப வேண்டியதுதான் என நினைத்து சாப்பிட டைனிங் டேபிளை நெருங்க, துள்ளிக் குதித்தேன்.

வெளியே கிளம்பும் அவசரத்தில், சரியான தட்டு கிடைக்காததால் ஈய சொம்பின் வாய் விட்டத்திற்குச் சரியாக இருந்ததால், டிஸ்க்கினால் அதை மூடிவிட்டுச் சென்றிருக்கிறார் என் அன்னை.

ரச நீர் ஆவியில் குளித்தபடி MB-களைச் சிமிட்டியது, நான் கண்ட முதல் சி.டி.

4 comments:

  1. முந்தைய கால கணிணி உலகம் [குறிப்பாக பிளாப்பி காலம்] பற்றி தெரியாத என்போன்றோர் அந்த கால கட்டம் எப்படி இருந்திருக்கும்,கம்ப்யூட்டர் பற்றி தெரிந்திருந்தோரின் மன நிலை பற்றி அறிய முடிந்தது.

    ReplyDelete
  2. 100GB yai vida athigha kollalavu konda FLASH disk vandhuvitta indha kaalathil 1.2MB floppy disk pattriya ungal FLASH back mihavum arumai

    ReplyDelete
  3. ரசித்தேன் நண்பரே! நன்றாக இருந்தது

    ReplyDelete

உங்கள் கருத்தை கொஞ்சம் சொல்லுங்களேன்...